Takip

BAŞROL MÜ FİGÜRAN MI?

Yazdıklarınız, çizdikleriniz, konuştuklarımız, aklınızdan geçenler, yedikleriniz ya da yoldan geçerken izledikleriniz, bir hayvanı sevme şekliniz ya da yağmura karşı tutumunuz, bir haberi izlerkenki bakış açınız ya da hastahanede ne hissettiğiniz...
Sizi siz yapan tüm değerleriniz zamanla harmanlanır; çocukluk, ergenlik ya da yetişkinlikte her an değişirsiniz. Bazı şeyler hariç(?)

Ne ne kadar değişebilir? Bir insan ne kadar değiş-tiril-ebilir? 7 den 70 e aynı kalınabilir mi?
Kazandıklarımız kadar kaybettiklerimizin hatta vazgeçtiklerimizin ve savaşma şeklimizin bizi daha çok biz yaptığı kanısında oldum  zaman. Sanırım benim stabil kalan en önemli olgum da bu.
Hayatımda en çok sevdiğim renk siyahken kendime yeni renkler buldum. Tebessümle gülmeye dahi çekinirken şimdi kocaman kahkahalarım var ve ben bunları kazanırken girdiğim savaşlarda yaralarımın izlerini hayatıma desen ve yol olarak kattım. Eminim ki sizler de sizi siz yapan değerlere bakıyorsunuzdur.
Evinizi açtınız mı bir canlı ya? Hayatta yapmam dediğiniz kaç tabu vardı ve hangisini kendi tercihlerinizle yıktınız? Ödün verdiniz değil mi?

Ne hissediyorsunuz aslında merak ettiğim bu... Ben verdiğim ödünlerle yıktığım tabularla kimliğimi kaybettim ve bunu düşünürken yazarken ne kadar tezat da olsa karakterimdeki o aslaları fark ettim. Kazandıklarımın ve kaybettiklerimin hatta tercihlerimin nefes alıp verişime etkisini düşünüyorum... Ya sizler? Başınız dik mi? Ya da daha mi kambur duruyorsunuz? Daha bir heyecanlı istekli hayatı aşkla yaşamak için kocaman bir nefes mi alıyorsunuz yoksa utancınızdan derinizde belli olmayan bir kızarma mı var?
Tercihlerinizin sizi mutlu etmesini temenni ediyorum zira bu hayatın başrolü sizsiniz ve o onlarca yüzlerce belki de figüran sadece hislerinize be yaşamınıza destek olabilirler... Kimse sizin hayatını yaşayamaz. Size tanınan şansı sizden vazgeçeçek ekran doldurucuları için kaybetmeyin...

Yorumlar

  1. Dert Anası Aso15 Aralık 2018 16:21

    çoğu zaman 7dim de neysem şimdi de oyum diyorum ama illaki bir çok şeyim değişti.
    attığım hiç bir adımdan iyi yada kötü pişman değilim hatta yediğim kazıklardan da yine olsa yine aynısını yapardım çünkü şu an ki benliğime varabileyim... ne kadar hatalı adım atmış olsam da kötü seçim yapmış olsam da kırmızı çizgilerim eskiden de vardı ve hala da sapa sağlam duruyor hiç bir şekilde aşmadım esnetmedim geçmedim geçmek için de diretmedim... diretmem de muhtemelen :)

    iyi ki ben benim laaaannn :)) sende sensin dümbüğümmmmm kalp kalp kapruzzzz ulan en büyüğünden :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. LANETLİAKREPPP15 Aralık 2018 23:14

      Bu yüzden biz ol ayı başarabiliyoruz ya😉 2 artı ya da 2 eksi herhangi bir olguda o çizgiyi öngörebiliyoruz ve bu bizim sahşımız adına en değerli olgularımızdan .
      İyi ki zamanında her ne kadar vermişsen vermissin ve iyi ki seni tanımışım 😊😚😚

      Sil
    2. Dert Anası Aso16 Aralık 2018 03:42

      tekrar doğum günümü kutlayalım mı?? ahahha sene de 2 kere doğum günüm kutlansın istiyorum !! :) biri normal tarihde diğeri de tam 6 ay sonra. buçuğumu kutlayalım hahaha :)))
      aklıma neden bu geldi bilmiyorum :)

      Sil
    3. LANETLİAKREPPP16 Aralık 2018 06:02

      Bir hafta gecikmeli de olsa gayet mantıklı😂 o zaman bir Taksim bir trafik polisi vakasına daha hazırlık yapayım😂

      Sil
  2. blogoner16 Aralık 2018 04:09

    cok guzel bir yazi dediklerine tamamiyle katiliyorum eline saglik..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. LANETLİAKREPPP16 Aralık 2018 06:04

      🌸 beğenmenize sevindim...
      İnsani insan yapan zamanın da etkileri yok sayılamaz karaktere. 😊

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR TUR DAHA

Resim
 Ayna, bir yol var gölgenin ardı sıra ormanlık içinde. Ne yağışlı bu taraf ne sıcak ama çiğ düşmüş gibi gümüş önündeki cama ve damla damla iniyor gözpınarlarımdan izdüşüme. Yüzüm daha otuzlarda ve parmaklarımın siniri çekilmiş erkenden kalem düşüyor denize bıraktığım gemilere yazmadan daha. Halbuki daha çok erken birinin açmasını umut etmek için denizde hayalleri yüzdürmek... ... Sanırım ki hep bu tekelcinin bana kocaman bir şişe vermesi buna sebep yoksa kadehimle eşlik ederdi Nihan Devecioğlu ve arkasından Sabahat Akkiraz, birbiri ardına gözlerimi kapattığımda bir esmerin dizinde televizyon seyreder bulurdum kendimi hiç oturamadığım şimdiki şömine karşısında. Masif masa elinden işçilik ve uzun kirpikler. Şu karşıdan geçen eğlence teknesi şimdi Sarıyer'de balıkçı sığınağı ( çaktırmayın halbuki ben uzatırdım bacaklarımı gözlerin önünde gözükmeden). Birkaç halat ve sırtımı yasladığım koca evrende bir metrelik beton duvar. Eskiden olsa el ele kol kola yürürken aşk ederdi birden fazla
Devamı

Hüznü düştü hüznün...

 Gece yarısı bilmem kaçıncı hayatın kaçıncı baharı, güzü ilki... Bataryası bitmek üzere olan bir tuş takımından uykudan evvel gözyaşından habersiz satırları. Bir akrebin ateş çemberinde kaldığında yanmamak ya da başka kimseden olmaması için sonunun iğnesini kendine batırdığı gerçeğini kendime yaptığımın farkına vardım, iki sene kadar evvel. Geç farkedişin dibine vurmuşum da günler haftalar aylar sonra perdeyi ilk gün ışığı diye çekmişim sanki. Beyhude gücün çabalamaların yoğunluğu ardında başarının sefasını bile süremeden minnet etmeden yaşamaya çalışılan bir hayatın burnun boka batmasın diye kuyruğu dik tutmanın yalnızlığın ceremesini çektiğim günlerden bir gün daha... O son iğneyi kendime batırmamı sorgulamadan geçirebileceğim bir günüm ve 
Devamı

İĞNE BATIRIN

 Nefes al... Bazı zamanlar bir anın milyon kere yavaşlatılmış çekimini yaşadığımı düşünüyorum, hissediyorum demek daha doğru belki de. Böyle bir an olmuş; beynim o olaydan kurtulamamış, içinde hapsolmuş ve o kısır döngüyü tüm yaşamıma yaymış gibi. Kent Şarkıları - Hayat Devam Ediyor 🎙️ klibinin bilmem kaçıncı döngüsü gibi. Ya da; zaman bilinmeyen o kainat-I sırlardan birinde bilmem hangi evrenin kaçıncı katmanında kaçıncı zamna zıplamasını yaşıyormuşum gibi. Bir anda silkelenip "nasıldı?" sorusunu sorarken hatırlayamadığım kaç olay oldu diye zorluyorum bütün beyinsel fonksiyonlarımı. Sahi? O 5 dk ve ondan önceki 2 gün nerede? Nasıl yaşadım? Nerdeydim? Kiminleydim ya da daha endişelendiren ne yaptım? Korkuyorum... Bu kadar  beynimde tırnak izleri varken nasıl derinden derinden unutabiliyorum? Hatırlamadığımı söylediğim o berbat olayların üzerini hangi daksille silmeye çalıştım ki, damarımı damarlarımı klemplemiş hissediyorum? Nefes al... Sakin... Bi daha... Sakin, tamam... Ha
Devamı