Bir evimin olmasını istedim... En çok da minik bahçesinde oğlumla beraber hasır sepetlere kokulu domatesler toplayıp sıcak ekmekle güneşi selamlayacağım bir sabah olsun istedim... Kocaman olmasına gerek yok ; bembeyaz bir evde rengarenk kilimler, kırkyamalar olsun istedim desen desen etnik etnik... Devasa boyutta bir televizyonu olsa da evimizin gaz lambasında hikayeler anlatalım istedim... Elimizde kocaman kupalar -ki oğlum kaymaklı sevmez, süt içelim battniyeler altında istedim... Çok şey istemedim be hayat ben senden... birinin kolunun altında olmak ne denli huzur verirdi... yükümü alsın nefesimi açsın... ama onda bile gönlümün dermanı yok... akşamları bizimle aynı havayı soluyan bir köpek, kahkahlarımızın geceye karıştığı bir yaşamımız olsun istedim... bedeli neydi ? Kanatları oyulan bir meleğin vücudundan akan kana kaç kefalet gerekli daha...