SÖZ VERDİM...
Birşeylere ara verince paslanıyormuş insan; mesela yemeğe ne kadar şu koyacağını unutuyor, ojeyi taşırıyor, seksek oynarken çizgiye basıyor, dinlerken anlamayı unutuyor, resım yaparken elleri titriyor, boya miktarsız kalıyor fırçada ya da yürürken ayağınızı burkuyorsunuz mesela... Hatta kelimeleri unutuyor bazen hatırlayamıyorsunuz yumurtanın yumurta olduğunu ya da o yayalara özel yürüme yolunun adını... Bir de hisleri unutuyor insan... Bir filmde duymuştum: "YOLU UZUN SÜRE AŞKA DÜŞMEMİŞ BİR ADAMA DENK GELİRSE YÜREĞİNİZ; ÇALKALAYIN, ZİRA DİBİNE ÇÖKMÜŞ OLABİLİR SEVEN YANLARI... diyordu... O an kulağımı kalp atışlarından kaldırıp sevdiğim adama baktığımda anladım layığıyla sevmediğimi... Utancımdan olsa gerek belki biraz da daha çok sevmeye söz verdim... ...