Takip

Yorgunluk

 Yoruluyor insan...

... İnsan temizlik yaparken yoruluyor, gezerken, el emeği ile uğraşırken hatta bazen bir matematik sorusu çözerken yoruluyor bazen de dinlenirken. Siz neyden yoruluyorsunuz? Mesela bir karar verirken, o kararı hayata geçirirken? Sonuçlandırdığınızda? Ben en çok o kararlardan sonra yoruluyorum, ağlasam benden izin almadan yıllar sonra gökyüzüne kavuşurcasına özgürlüğe kollarını açan bir mahkum gibi şuursuzca akan gözyaşlarımdan yoruluyorum. Sonra gün geliyor bir heykel gibi donuklaşan yüreğimden yoruluyorum; mimiklerim kan ter içinde koşu yarışından çıkmış bir atletin kalp hızında bekliyorum bir tepkime...

Çok sabırlıyım(dı) aslında; karakalemle resimler yaptığım dönemlerde tek tek çizerdim kirpikleri kaşları ve defalarca bakardım bir sandalyeye nile verebilmişmiyim diye o pırıltıyı tazeliği. Bir arkadaşım vardı saçlarını balıksırtı örerdim mesela, her bir saç telinin kıvrımına baka baka...

(Bir nefes...)



Şimdi yorgunmuyum bilmiyorum. Vücudumun hiç tanışmadığım milimlerinde ağrılar var, ki zaten artık eskisinden de kamburum. Dik dursam sanki gözüme güneş kaçacak dik dursam sanki güneş ışıkları odama kaçacak dik dursam sanki ciğerlerime temiz hava dolacak dik dursam sanki yeniden doğrulma gücü bulacağım dik dursam sanki bir daha "Ha gayret!" deyip günün sonunda yatağın kenarında kıvrılmış bulacağım kendimi... 

( Bir sigara...) 

Saçlarımı hep topluyorum mesela, açsam tarasam uzadı mı bilmiyorum da yanlışlıkla dokunulmayı özler diye korkuyorum. İnsan korkmaktan yorulur mu? İnsan gece olup da yatağa girmekten yorulur mu? Her odada insan varken uyuyamamaktan? Rüyalardan? Yıllar önce olduğun evin hayali canlanmasından yorulur mu? İnsan kendine kızmaktan yorulur mu? 

... 

Ben ölürsem birgün ya yakın ve her bir külüm savrulsun sağa sola ya da bir yastık verin unuttursun bana bu seçimi koynunda... 

... 

İnsanı bazen en çok sevgisizlik yoruyor... 

Bir de bizi hep bu havalar hasta ediyor... 






Biri ışıkları kapatıp türkü açsın... 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR TUR DAHA

Resim
 Ayna, bir yol var gölgenin ardı sıra ormanlık içinde. Ne yağışlı bu taraf ne sıcak ama çiğ düşmüş gibi gümüş önündeki cama ve damla damla iniyor gözpınarlarımdan izdüşüme. Yüzüm daha otuzlarda ve parmaklarımın siniri çekilmiş erkenden kalem düşüyor denize bıraktığım gemilere yazmadan daha. Halbuki daha çok erken birinin açmasını umut etmek için denizde hayalleri yüzdürmek... ... Sanırım ki hep bu tekelcinin bana kocaman bir şişe vermesi buna sebep yoksa kadehimle eşlik ederdi Nihan Devecioğlu ve arkasından Sabahat Akkiraz, birbiri ardına gözlerimi kapattığımda bir esmerin dizinde televizyon seyreder bulurdum kendimi hiç oturamadığım şimdiki şömine karşısında. Masif masa elinden işçilik ve uzun kirpikler. Şu karşıdan geçen eğlence teknesi şimdi Sarıyer'de balıkçı sığınağı ( çaktırmayın halbuki ben uzatırdım bacaklarımı gözlerin önünde gözükmeden). Birkaç halat ve sırtımı yasladığım koca evrende bir metrelik beton duvar. Eskiden olsa el ele kol kola yürürken aşk ederdi birden fazla
Devamı

Hüznü düştü hüznün...

 Gece yarısı bilmem kaçıncı hayatın kaçıncı baharı, güzü ilki... Bataryası bitmek üzere olan bir tuş takımından uykudan evvel gözyaşından habersiz satırları. Bir akrebin ateş çemberinde kaldığında yanmamak ya da başka kimseden olmaması için sonunun iğnesini kendine batırdığı gerçeğini kendime yaptığımın farkına vardım, iki sene kadar evvel. Geç farkedişin dibine vurmuşum da günler haftalar aylar sonra perdeyi ilk gün ışığı diye çekmişim sanki. Beyhude gücün çabalamaların yoğunluğu ardında başarının sefasını bile süremeden minnet etmeden yaşamaya çalışılan bir hayatın burnun boka batmasın diye kuyruğu dik tutmanın yalnızlığın ceremesini çektiğim günlerden bir gün daha... O son iğneyi kendime batırmamı sorgulamadan geçirebileceğim bir günüm ve 
Devamı

İĞNE BATIRIN

 Nefes al... Bazı zamanlar bir anın milyon kere yavaşlatılmış çekimini yaşadığımı düşünüyorum, hissediyorum demek daha doğru belki de. Böyle bir an olmuş; beynim o olaydan kurtulamamış, içinde hapsolmuş ve o kısır döngüyü tüm yaşamıma yaymış gibi. Kent Şarkıları - Hayat Devam Ediyor 🎙️ klibinin bilmem kaçıncı döngüsü gibi. Ya da; zaman bilinmeyen o kainat-I sırlardan birinde bilmem hangi evrenin kaçıncı katmanında kaçıncı zamna zıplamasını yaşıyormuşum gibi. Bir anda silkelenip "nasıldı?" sorusunu sorarken hatırlayamadığım kaç olay oldu diye zorluyorum bütün beyinsel fonksiyonlarımı. Sahi? O 5 dk ve ondan önceki 2 gün nerede? Nasıl yaşadım? Nerdeydim? Kiminleydim ya da daha endişelendiren ne yaptım? Korkuyorum... Bu kadar  beynimde tırnak izleri varken nasıl derinden derinden unutabiliyorum? Hatırlamadığımı söylediğim o berbat olayların üzerini hangi daksille silmeye çalıştım ki, damarımı damarlarımı klemplemiş hissediyorum? Nefes al... Sakin... Bi daha... Sakin, tamam... Ha
Devamı